“Sinds ik met de trein rijd, beleef ik het wisselen van de seizoenen vanop de eerste rij. En elke dag zie ik de zon prachtig op- of ondergaan.”
Julie, treinbestuurster bij NMBS
Van de zorg naar NMBS. Het lijkt een indrukwekkende sprong, maar voor Julie Verbeurgt was het dat allerminst. Nieuwsgierig naar de techniek en gecharmeerd door het mooie uitzicht aan boord schreef ze zich drie jaar geleden in voor de screenings. Vandaag is ze een van de jongste treinbestuurders bij de NMBS.
Ook al is ze klein en frêle, als treinbestuurster bij NMBS staat de 24-jarige Julie Verbeurgt meer dan behoorlijk haar mannetje. Sinds twee jaar en een half spoort ze elke dag duizenden reizigers over en weer tussen haar uitvalsbasis in Oudenaarde en de stations van Eeklo, Brugge en Brussel. “Een zalige job, waarvoor ik elke dag met plezier uit mijn bed spring”, lacht ze. “Sinds ik met de trein rijd, beleef ik het wisselen van de seizoenen vanop de eerste rij. En elke dag zie ik de zon prachtig op- of ondergaan.”
Interesse in techniek
Ook de technische insteek van de job bevalt haar. De werking van het remsysteem en de seinen kan ze haarfijn uit de doeken doen. Is er iets mis in haar stuurpost, dan lost ze dat liefst eigenhandig op. Straf voor iemand die tot voor enkele jaren niks van elektriciteit of mechanica kende. Julie: “In het middelbaar heb ik humane wetenschappen gestudeerd en daarna nog enkele jaren verpleegkunde. Ik had dus totaal geen technische bagage toen ik bij de spoorwegen solliciteerde. De interesse was er wel en uiteindelijk is dat voldoende gebleken. Als je je ervoor openstelt, dan is het perfect haalbaar.”
Als kandidaat-treinbestuurster zat Julie ongeveer een jaar terug op de schoolbanken. Theoretische lessen over onder meer het treinmaterieel en de algemene werking van het spoor wisselden zich af met oefeningen op de simulator en praktijkstage onder begeleiding van een ervaren collega. “En tussendoor werd mijn kennis geregeld getoetst. Pas nadat ik mijn vierde en laatste examenperiode met succes had afgerond, mocht ik alleen het spoor op. Logisch natuurlijk, gezien de enorme verantwoordelijkheid.” Het rijbewijs halen was trouwens geen eindpunt. Zelfs nu ze treinbestuurster is, krijgt ze nog regelmatig bijscholing, om kennis op te frissen, om nieuwe technologieën of een andere lijn te leren kennen.
Het uitdagendste aan het vak is volgens Julie de concentratie. “De seinen onderweg volgen elkaar in hoog tempo op. Je moet letten op je snelheid en de meldingen op je scherm, en je moet tijdig beginnen te remmen wanneer er een stopplaats nadert. Bij de pinken blijven is de boodschap. Daarom ook dat ze ons nooit een hele dag over hetzelfde traject laten rijden.”
Vrouwen welkom!
Dat de vrouwelijke treinbestuurders bij NMBS in de minderheid zijn, vindt Julie jammer. En eigenlijk ook onbegrijpelijk. “Treinbestuurder is een perfecte job voor vrouwen. Fysiek is dit helemaal niet zo’n zware job, toch niet in vergelijking met een job aan de band of in de zorg. De wisselende uren maken het soms lastig, maar die hebben ook hun voordelen. Je werkt zes tot negen uur per dag, start ofwel heel vroeg ofwel pas in de late middag en je bent vrij op momenten waarop anderen werken. Gaan winkelen kan ik nu in alle rust doen.” (lacht) (bron: Jobat)
Ook zin gekregen in een job als treinbestuurder bij NMBS? Ontdek onze jobs!